‘Voor een zaal staan? Spreken in het openbaar? Durf je dat? Storytelling is een kunst. Dat leer ik nooit!’
Storytelling is geen kunst. Het is een sport. Lef is alleen nodig als je iets te vrezen hebt. Uiteraard is talent mooi meegenomen, maar zelfs de besten moeten trainen om beter te worden. Dat is waarom topvoetballers kunnen spelen voor duizenden mensen.
Dit is de beste raad die ik aan mensen geef als ik ze leer om in het openbaar te spreken
De grootste misvatting over storytelling is dat het een kwestie is van verhalen opdreunen. Bij vertellen draait het allemaal om luisteren naar je gehoor.
Met luisteren naar je gehoor, bedoel ik luisteren naar de mensen in de zaal. De mensen in de zaal zijn geweldig, want ze zijn er om slechts één reden. Ze willen allemaal een betere spreker van je maken. Dat doen ze niet omdat ze je zo aardig vinden, maar omdat het vervelend is om naar saaie sprekers te luisteren.
Geeuwende mensen in de zaal
Een van de old skool manieren om erachter te komen dat het publiek je saai vindt, is door te zien of ze gaan gapen. Domme sprekers zeggen dan zoiets als: ‘Er is wat weinig zuurstof in de zaal.’ Slimme sprekers weten dat geeuwende mensen gewoon graag willen laten zien dat ze geen respect voor je hebben.
Het klopt dat je gaat geeuwen als er onvoldoende zuurstof aanwezig is, maar uitgaande van het gegeeuw tijdens grote publieke bijeenkomsten zouden er volgens die wetenschap toch regelmatig mensen moeten overlijden tijdens een spreekbeurt. Zeggen dat er weinig zuurstof in de zaal is, is een vorm van onderdanigheid die je je niet kan permitteren. De mensen in de zaal komen voor jou. Je hebt ze wat te bieden. Wees daarom een autoriteit. Kom met inhoud. Mocht er dan alsnog iemand geeuwen, maak dan je volgende grap ten koste van de geeuwer.
Constant telefoon checken
Er is ook een groep mensen waar je het niet van kan winnen. Mensen die verslaafd zijn aan het checken van berichten en posts op hun telefoon. Leg je daar gewoon bij neer. Je bent een verhalenverteller, geen tovenaar.
Een paar korte tips voor beginnende sprekers:
Mensen gaan geeuwen, met elkaar praten, hun telefoon checken, etc, etc.
Dan ga je niet schreeuwen, maar ga je juist zachter praten. Dat klinkt misschien niet logisch, maar probeer het maar. Het publiek zal stil moeten zijn om je te horen.
Je verhaal overbrengen gaat beter als je oplet hoe je publiek reageert. Je kunt stug blijven roepen dat je een storyteller bent, maar als je toehoorders geen Engels spreken, dan ben je dom als je je niet aanpast aan ze. Het is namelijk de bedoeling dat je de afstand verkleint.
Ga een samenwerking aan. De manier om ervoor te zorgen dat je nieuwe partners zonder het te weten deelnemen aan het verbond, is eenvoudig. Maak niet al je zinnen af.
Als het je lukt om hier subtiel mee om te gaan, dan geef je je bollebozen wat te doen. De aandacht zal optimaal zijn, zonder dat de zaal doorheeft wat je doet.
Verhalen vertellen is niet spannend als je traint. De korte opsomming hierboven kan veel langer en uitgebreider, maar de ervaring leert dat een spreker sneller groeit als ik hem of haar de stof in delen aanbied.
Als ik je hier binnenkort nog eens mag adviseren, dan gooien we het over een andere boeg. Wie met een zaal aan de slag wil, moet zich namelijk ook bewust zijn van zijn/haar timing, non-verbale communicatie, dead-by-powerpoint en nog heel veel andere zaken die van storytelling en/of je rol als dagvoorzitter een feestje maken.
Zal ik binnenkort eens iets vertellen over je houding op het podium?
